Αρχιτεκτονική: Δήμητρα Μαρίνη
Σχεδιασμός εσωτερικού χώρου: Δήμητρα Μαρίνη
Κατασκευή: Δήμητρα Μαρίνη
Συνολικό εμβαδόν κτιρίου:37μ²
Περιοχή: Ποταμός, Κύθηρα
Έτος αποπεράτωσης: 2022
Στην αδόμητη αμφιθεατρική περιοχή του Ποταμού έστεκε από το 1910 η παλιά αχυρώνα. Κοντά αλλά και μακριά από το κέντρο, το σημείο της παρέμβασης “κοιτά” την πίσω μεριά της κεντρικής πλατείας ενός οικισμού που μετρά ιστορία από το Βυζάντιο.
Το παλαιό κέλυφος διατηρήθηκε και το κτίσμα με επιφάνεια μόλις 37 τ.μ. μετατράπηκε σε κατοικία. Τα προϋπάρχοντα γκρεμισμένα τμήματά του διατηρήθηκαν για να αποτελέσουν συνθετικά την είσοδο και τα ανοίγματα προς το ανατολικό φως. Μικρό άνοιγμα δημιουργήθηκε στην προϋπάρχουσα αδιάτρητη βορινή όψη για να δημιουργήσει φυσικό ελκυσμό του αέρα στο εσωτερικό. Στην κεντρική πρόσοψη το μεγάλο υαλοστάσιο αντικατέστησε την πρότερη ισχυρή πέτρινη δομή αποκαλύπτοντας τη θέα προς το κέντρο του οικισμού. Αυτό, ανοιγόμενο εξ ολοκλήρου προς τα έξω, δημιουργεί κάθισμα στον κεντρικό χώρο με ευρυγώνια θέαση προς τα τοπόσημα του χωριού, το δημαρχείο και την κεντρική εκκλησία. Στο σαλόνι ύψους δύο ορόφων είναι εμφανής η άβαφη ξυλεία της ανωδομής, η οποία θυμίζει σκαρί πλοίου. Σε συνέχεια του περιβάλλοντος φυσικού τοπίου, η τσιμεντοκονία στο δάπεδο του κεντρικού χώρου, η οποία κατασκευάστηκε με μεικτή τεχνική παραδοσιακής και σύγχρονης πρακτικής, ανακτά τη γεώδη υφή των παραδοσιακών κτισμάτων.
Στο πίσω μέρος του ισόγειου χώρου, βρίσκεται το υπνοδωμάτιο και ενδιάμεσα η τουαλέτα. Συνθέτοντας ένα συμπυκνωμένο μωσαϊκό λειτουργιών και υλικών, η γηινη υφή υποδέχεται την παραδοσιακή τσιμεντοκονία στο μπάνιο και την λευκή ξυλεία στο δάπεδο του υπνοδωματίου. Από εκεί ξεκινά η ξύλινη σκάλα, 10 μόλις, διαδοχικών βηματισμών προς το πατάρι. Η δομή της στέγης χωρίς ενδιάμεσα δοκάρια δημιουργεί ένα συνεχές που επιτρέπει τη μέγιστη αξιοποίηση του κτιριακού όγκου και τη δημιουργία επιπλέον χώρου καθ’ ύψος. Αντί στηθαίου, το πατάρι ολοκληρώνεται με συνεχή οικοδομική ξυλεία δημιουργώντας 4 μέτρα συνεχούς επιφάνειας εργασίας. Μικρά στοιχεία της ιστορίας του κτίσματος επιδέξια ξεδιπλώνονται στα διαδοχικά στοπ καρέ της περιήγησής μας στο κτίριο, όπως το καμτσίκι του πρώτου ιδιοκτήτη, Θόδωρου Κορωναίου, και η κουλούκα, η πέτρινη προεξοχή στον τοίχο που χρησίμευε στην επίδεση των οικόσιτων ζώων.
